Żarty o amerykańskich naukowcach są równie częste co ogłaszane przez nich wyniki badań i w sumie wiele osób z mojego otoczenia chociaż kilka razy w roku rzuca jakiś żart w temacie. Jednak wyjątkowo się z nimi zgadzam. Chociaż problemy z tożsamością płciową nie są jedynym powodem mojego kiepskiego stanu psychicznego przez lata, to jednak stanowiły fundament tego stanu rzeczy.
Nie wiem czy dało by się tego uniknąć, jakby nie patrzeć wychowywałam się w czasach kiedy mówienie o transseksualizmie, czy chociażby homoseksualizmie nie było czymś popularnym. Do tego pochodzę z małej wsi, gdzie dość często spotykałam się z negatywnym ocenianiem osób nie mieszczących się w tzw. przyjętych normach.Tak więc gdy już dowiedziałam jaki jest mój problem i czym się go je, starałam się z całych sił go zamaskować i żyć wedle tych przyjętych norm. Wyrządziło mi to więcej szkody niż pożytku, ale takie życie. Nikt przecież nie obiecywał, że będzie miło i zawsze łatwo.
Na szczęście czasy się zmieniły i o ile nie mogę zmienić że w gabinetach lekarskich, gdzie lekarze faktycznie nagminnie używają wobec swoich pacjentów których prowadzą przez korektę płci form które sprawiają im ból, to mogę zachęcić was drodzy czytelnicy do pytania o to. Dziś coraz więcej młodych ludzi wychodzi z szafy i ujawnia się w życiu. Warto więc zapytać o to jakiego imienia wobec tej osoby używać i jakich zaimków. Pierwsze wrażenia mogą być dziwne dla was, doskonale wiem po swoich bliskich jak trudno było im się przestawić na formę żeńską. Ale to jest jeden z tych drobiazgów, który może zrobić różnicę i młodemu człowiekowi pomóc w łagodniejszym przejściu tego koszmaru.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz